“Tijdens mijn studie was er weinig aandacht voor zorg binnen een gedwongen kader. Doordat ik stage heb gelopen in de gevangenis als reïntegratiemedewerker, raakte ik daar juist in geïnteresseerd. Bij de Oostvaarderskliniek kan ik waardevolle zorg bieden binnen het gedwongen kader. Iets wat goed bij me past.”
De flexpool
Dankzij haar ervaring werd ze aangenomen in de flexpool. Vanuit de flexpool word je als sociotherapeut op verschillende afdelingen ingezet. Dit betekent ook werken in verschillende behandelmillieus en met verschillende patiëntdoelgroepen. “Doordat ik op verschillende afdelingen mocht werken kreeg ik een goed beeld van hoe alles binnen de kliniek werkt. De eerste diensten waren soms best uitdagend. Vooral op afdelingen waar bijvoorbeeld veel antisociale mannen zitten. De patiënten testen je dan echt uit. Maar juist dat maakte het voor mij heel leerzaam. Ik sta nu stevig in m’n schoenen en weet hoe ik met patiënten om moet gaan. Doordat ik op verschillende afdelingen werkte leerde ik veel mensen binnen de kliniek kennen en kan je inspiratie bij elkaar op doen. Door de flexpool kreeg ik de kans om te onderzoeken welke afdeling en welke doelgroep het beste bij mij past.”
Werken op een forensische high intensive-care
Na een tijdje werd Marley gevraagd om als vaste kracht op de afdeling Meresteijn te komen werken. Deze afdeling is een forensisch high intensive-care. “De doelgroep op onze afdeling is uitdagend, maar ook heel erg leuk om mee te werken. Op de afdeling verblijven patiënten die net uit een crisis komen of nog zitten, en intensieve begeleiding nodig hebben. Het zijn vaak mensen met ernstige psychische problemen of een licht verstandelijke beperking, waardoor ze (nog) niet stabiel genoeg zijn voor een andere afdeling. Door met deze doelgroep te werken heb ik geleerd om een goede balans te vinden tussen professioneel blijven en dichtbij de patiënt staan. Ik merk dat mijn rol als sociotherapeut echt een verschil kan maken door patiënten te begeleiden in hun emoties, woede te reguleren en mentale steun te bieden. Dat vind ik bijzonder.”
De meeste patiënten hebben veel meegemaakt en nooit het goede voorbeeld gehad.
Luisteren en begeleiden
Wat Marley allemaal op een dag doet als sociotherapeut? “Dat is altijd weer anders. Aan het begin van elke dienst of bij de wisseling, vindt er een overdracht plaats. Tijdens de overdracht bespreken we met alle collega’s hoe het met de patiënten gaat en waar extra aandacht nodig is. Tijdens mijn dienst bied ik vooral mentale steun. Soms komt een patiënt naar me toe omdat hij/zij zich boos of verdrietig voelt. Dan help ik iemand om die emoties beter te begrijpen en te reguleren. Daarnaast heb ik regelmatig één-op-één gesprekken met mijn mentorpatiënten. Daar neem ik de tijd om te horen wat hen bezighoudt en wat ik voor ze kan betekenen. Naast de begeleiding zorg ik ervoor dat de afdeling netjes en veilig blijft. Wat ook leuk is om te vertellen is dat we naast de ‘serieuze’ werkzaamheden ook gezellige dingen met de patiënten ondernemen. Denk aan wandelen, koffie drinken en samen sporten. Zo deed ik in december bijvoorbeeld mee met het kliniekbrede volleybaltoernooi met een paar dames van de afdeling, omdat ze spelers tekortkwamen. Wat ik het allerleukste vind aan deze baan? Dat is de band die ik met patiënten opbouw en het gevoel dat ik echt iets voor ze kan betekenen in hun behandeling.”
Verlof is een leerproces
Verlof is een belangrijk onderdeel van de behandeling. Toch bestaan hier in de maatschappij nog steeds veel misvattingen hierover. “Voordat patiënten verlof krijgen, gaat er een zorgvuldig en uitgebreid traject aan vooraf. Ze gaan dus echt niet ‘zomaar’ op verlof. Wat ik mooi vind om te zien is dat je tijdens het verlof een hele andere kant van een patiënt ziet. Op een begeleid verlof maken we bijvoorbeeld een wandeling of gaan samen de stad in. Veel patiënten worden dan spraakzamer en bloeien helemaal op. Op verlof moet je ze soms veel nieuwe dingen leren. Er zijn patiënten die hier jaren zitten, en er verandert dan ontzettend veel in de maatschappij. Denk aan de zelfscankassa’s in supermarkten of het pinnen in de bus. Dit zijn dingen die patiënten vaak opnieuw moeten leren. Zelf vind ik het waardevol om tijdens verlof te zien hoe ze met verschillende situaties omgaan en hoe ze problemen oplossen. Om patiënten succesvol te laten terugkeren in de maatschappij, is het oefenen van dit soort vaardigheden essentieel.”
Groeien in de forensische zorg
Marley kijkt vol vertrouwen naar haar toekomst bij de Oostvaarderskliniek. “Ik heb op Meresteijn nog heel veel te leren. Het is zo’n complexe afdeling, ik vind dat je eerst alles goed onder de knie moet hebben voordat je verder kijkt. Iedere dag leer ik nieuwe dingen en groei ik in mijn rol. Binnen de kliniek is het wel gebruikelijk om na een aantal jaar te rouleren tussen verschillende afdelingen. Zo kom je niet vast te zitten op een plek en blijf je jezelf ontwikkelen. Tegen mensen die twijfelen over een baan in de forensische zorg zou ik zeggen: trek je stoute schoenen aan en vraag of je een dagje mee mag lopen. Het is echt de beste manier om te ervaren wat het werk inhoudt en om te ontdekken of het bij je past. Er is daarin veel mogelijk. Soms hoor je zoveel verhalen en vooroordelen, maar je moet het echt zelf ondervinden.”