Leidinggeven in plaats van aansturen
Bij het Pieter Baan Centrum geef ik onder andere leiding aan de psychiaters die de verdachten onderzoeken. Ik zeg bewust leidinggeven; aansturen vind ik een vervelend woord. Ik voel me namelijk geen hoofd in de hiërarchische zin van het woord, maar eerder het boegbeeld van de vakgroep. Ik zie het als mijn taak om na te denken over de processen en te zorgen dat alles goed loopt. En om te zorgen voor verbinding, voor het groepsgevoel.
Veel in overleg
Behalve vakgroephoofd psychiatrie is Margot ook hoofd van de medische dienst en het aanspreekpunt voor de freelance psychiaters. “Mijn werkdag bestaat voor een groot deel uit overleggen. Er zijn wekelijks MT- en vakgroepvergaderingen, bijvoorbeeld over beleidsaanpassingen. En daarnaast veel kleinere overleggen met bijvoorbeeld mijn teamleden of de indelingscommissie die de onderzoeken over de psychiaters verdelen.”
Naast het leidinggeven besteed ik een kwart van mijn tijd aan observatieonderzoek.
Multidisciplinair observatieteam
Ook Margot zelf wordt bij het Pieter Baan Centrum voor onderzoeken ingeroosterd. “Dat maakt mijn werk extra afwisselend. Naast het leidinggeven besteed ik een kwart van mijn tijd aan observatieonderzoek. In zo’n onderzoek spreek ik elke week de verdachte, waarna ik een diagnose stel en een deelrapportage schrijf. Mijn rapportage is nog niet het definitieve advies aan de rechter. Nee, dat formuleren we in teamverband. In de observatieonderzoeken werken wij als psychiaters intensief samen met psychologen, milieuonderzoekers, gedragsdeskundigen, juristen en groepsleiders. Verder werken we samen met verpleegkundigen van de medische dienst, een huisarts en neuroloog.”
Maatschappelijke impact
Die samenwerking met zoveel disciplines is volgens Margot een van de verschillen tussen het NIFP en de reguliere geestelijke gezondheidszorg. “Plus het maatschappelijke belang. Dat is in mijn huidige werk nog groter dan in de ggz. Bij het NIFP draag je direct bij aan de veiligheid van de maatschappij. Iets wat ik erg belangrijk vind in mijn werk en wat mij extra motiveert. Nog een verschil is dat je bij ons uitgebreider onderzoek kunt doen. Je duikt zes weken in één casus. In de reguliere ggz is daar geen tijd voor.” Margot kan het weten, want vanaf 2007 werkte ze vier jaar in de ggz. “In die periode heb ik de opleiding tot pro justitia-rapporteur afgerond, waarna ik als rapporteur veel samenwerkte met het NIFP. Zo heb ik de organisatie en medewerkers positief leren kennen. Ik hoefde dus niet lang na te denken toen ik in 2011 – ik kwam terug uit Malawi, waar ik negen maanden ontwikkelingswerk had gedaan – een vacature bij het NIFP zag.”
Min of meer bij toeval directeur
Sinds 2011 heb ik zo’n beetje alle rollen vervuld die je als psychiater bij het NIFP kunt hebben. Denk bijvoorbeeld aan zorg in detentie en voorgeleidingsconsulten. Vier jaar later werd ik min of meer bij toeval directeur zorg en behandeling van het penitentiair psychiatrisch centrum van de toenmalige Bijlmerbajes. De directeur ging weg en toen werd gevraagd wie deze rol wilde overnemen, heb ik mijn vinger opgestoken. In deze functie ontdekte ik dat ik leidinggeven leuker vond dan ik van tevoren had gedacht.
Beleid maak je samen
Niet veel later kwam bij de NIFP-locatie in Amsterdam de functie vrij van manager zorg en rapportage. Een superleuke baan waarin ik leiding gaf aan de psychiaters van de ambulante dienst. En waarin ik dé schakel was tussen het NIFP en ketenpartners als het OM, reclasseringsorganisaties en gevangenisdirecties. Ik zat hier nog prima op mijn plek. Maar ik vind het nu eenmaal leuk om na een jaar of vijf weer iets anders te gaan doen. Ik was daar net over aan het nadenken toen de directeur van het Pieter Baan Centrum vroeg of ik niet wilde solliciteren op de functie van vakgroephoofd. En die rol vervul ik nu met veel plezier.