Alle soorten somatische zorg
Het Justitieel Centrum voor Somatische Zorg (JCvSZ) is het enige medische centrum voor justitiabelen in Nederland. Hier worden mensen verpleegd die hun straf uitzitten of in afwachting zijn van hun straf. Rik: “Onze patiënten komen vanuit alle penitentiaire inrichtingen in Nederland hier naartoe. Dat zegt meteen iets over de diversiteit van de mensen én de zorg die we verlenen. We verplegen mannen en vrouwen die geen ziekenhuisindicatie hebben maar waarbij de zorgvraag te groot is voor de inrichting waar zij verblijven. Daarom komen zij bij ons. Zo behandel ik bij de ene patiënt een bijtwond, en een deur verder zorg ik ook voor iemand die bijvoorbeeld bestralingen of chemokuren krijgt.”
Van nieuw leven tot levenseinde
Onlangs nog verzorgde ik een kraamvrouw en haar baby. Ze is niet bij ons bevallen. Nee, wij vinden dat een baby’tje nooit geboren mag worden binnen de muren van een gesloten inrichting. De bevalling was in het ziekenhuis en voor de zorg van het pasgeboren kindje werken we samen met een kraamverzorgende. Ik ondersteun bijvoorbeeld de moeder bij het badderen, verschonen en aankleden van haar kindje. Prachtig, zo’n nieuw leven. Maar we maken ook het andere uiterste mee. We verplegen ook terminale patiënten. Het komt daarbij voor dat de casemanager en directie onderzoeken of het mogelijk is dat zo’n patiënt naar een hospice kan. Het OM beslist daarover. Ik vind het altijd mooi als dit dan lukt, zo hoeft iemand niet binnen de muren van een justitiële inrichting te sterven.
Vanaf mijn zestiende werk ik al in de zorg en ik heb twintig jaar bij dezelfde werkgever gewerkt.
Iedereen heeft recht op zorg
Ik ben eigenlijk min of meer toevallig bij de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) terechtgekomen. Vanaf mijn zestiende werk ik al in de zorg en ik heb twintig jaar bij dezelfde werkgever gewerkt. Tot ik met mijn kinderen in een ballenbak zat en daar een oud-collega trof. Hij vertelde zo enthousiast over zijn werk bij het justitieel centrum dat ik diezelfde avond nog heb gesolliciteerd. Dat is nu ruim drie jaar geleden. Sommige mensen in mijn omgeving vonden het in eerste instantie vreemd dat ik mensen ging helpen die misschien verschrikkelijke dingen hebben gedaan. Maar mijn visie is dat iedereen recht heeft op zorg. Daarom ook houd ik een Facebookpagina over mijn werk bij. Ik wil de buitenwereld de andere kant laten zien. Oké, mijn patiënten hebben een delict gepleegd. Maar het zijn mensen, je kunt lachen met ze, een goed gesprek voeren. Je bouwt soms ook een band met iemand op. Patiënten verblijven hier soms een week, maar soms ook een heel jaar.
Betrouwbare werkgever
Ons team bestaat uit ruim dertig justitieel verpleegkundigen, de man-vrouwverdeling is fiftyfifty. We zijn een beetje dezelfde types: we staan stevig in onze schoenen. Tijdens de diensten werken we samen met veel verschillende disciplines. Gezamenlijk maken we de zorg voor de patiënten mogelijk: artsen, specialisten – bijvoorbeeld op de röntgenafdeling – geestelijk verzorgers en de collega’s van de patiëntenadministratie. En natuurlijk de penitentiair inrichtingswerkers. Zij bepalen of het veilig is om bij een patiënt naar binnen te gaan. Want in deze setting komen zorg en veiligheid samen. We draaien behalve dagdiensten ook late, nacht- en weekenddiensten. Ik vind dat heel fijn, zo heb ik op andere momenten tijd voor mijn gezin. Verder ben ik blij met DJI als betrouwbare werkgever. De sfeer is open, ik kan altijd bij mijn leidinggevende en de directie aankloppen. En ook niet onbelangrijk: omdat we onder de cao van het Rijk vallen, is ons salaris over het algemeen hoger dan in een regulier ziekenhuis.
Op de schop
Ik vind mijn werk prachtig. En ook de toekomst ziet er interessant uit. Ons zorgcentrum gaat letterlijk en figuurlijk op de schop. Niet alleen wordt er een splinternieuw zorgcentrum gebouwd dat van alle gemakken is voorzien. We gaan ook meer samenwerken met het penitentiair psychiatrisch centrum van de PI Haaglanden en de medische dienst daarvan. Daar kijk ik erg naar uit, ik vind het gaaf om daar als pionier bij betrokken te zijn.