"Wat ik het meeste waardeer aan mijn baan, is dat ik deel uitmaak van een multidisciplinair team. Ik werk daarin nauw samen met onder anderen een arts, psychiater, basispsycholoog, vaktherapeuten, sociaalpsychiatrisch verpleegkundigen, forensisch therapeutisch medewerkers en een casemanager. Misschien is dat wel het grootste verschil met de reguliere ggz, waarin je als psycholoog vaak vrij individualistisch werkt. Ik vind het juist erg fijn om met dit team én met andere psychologen te kunnen sparren over je eigen en elkaars patiënten. We werken met een complexe doelgroep, dus het is prettig om te overleggen. Daarnaast heb ik ook veel contact met externe partijen, zoals advocaten, het OM, reclassering en de naastbetrokkenen van de patiënt."
Afwisselend
Mandy’s rol in het penitentiair psychiatrisch centrum (PPC) is het coördineren van de behandeling. "Ik ben de regiebehandelaar van twee groepen van twaalf mannen, en zorg dat voor elke patiënt de juiste hulpverleners betrokken zijn en blijven. De doelgroep is zeer divers. Veel mannen hebben ernstige psychiatrische aandoeningen, en vaak al een lange voorgeschiedenis in de hulpverlening. Maar soms ook krijgt iemand bij ons pas zijn eerste behandeling. Kun je nagaan hoe afwisselend de gesprekken zijn die ik voer. ’s Ochtends bijvoorbeeld met een patiënt die voor het eerst een psychose heeft doorgemaakt en voor het eerst in detentie is. En ’s middags met een man die al twintig psychoses heeft gehad en er niet meer volledig van herstelt."
Tafeltennis of een wandeling
"Die afwisseling is juist de uitdaging. Met wie ga ik in gesprek, wat is zijn historie en hoe kan ik het beste de zorg voor hem regisseren? Wat me een kick geeft, is als ik iemand die vanwege zijn historie geen vertrouwen in de hulpverlening heeft, toch weet te motiveren. Daarin mogen we creatief zijn. Je kunt op allerlei manieren met iemand in contact treden, dat hoeft niet altijd via een gesprek. Misschien werkt een potje tafeltennis of een wandeling op de luchtplaats. Of juist door met iemand anders te praten, waardoor je de nieuwsgierigheid wekt van de patiënt met wie je contact wilt maken."
Die afwisseling is juist de uitdaging. Met wie ga ik in gesprek, wat is zijn historie en hoe kan ik het beste de zorg voor hem regisseren?
Prikkels opbouwen
"Door de vele veiligheidsmaatregelen is onze werkomgeving gecontroleerd en veilig. Door deze setting kun je de patiënt hierdoor soms wat meer ruimte bieden om te oefenen met nieuwe situaties of ander gedrag. Natuurlijk zijn we zeer voorzichtig als we bij iemand de prikkels opbouwen. Maar juist omdat hij in de omgeving zo beveiligd is – anders dan op bijvoorbeeld een open afdeling in de ggz of thuis – durven we dit soort dingen soms eerder te proberen. Dit kan de behandeling ten goede komen. Natuurlijk doen we dit altijd in nauw overleg met de forensisch therapeutisch medewerkers die op de afdelingen staan."
Coachen
Naast het coördineren van de behandelingen, coacht Mandy de ongeveer twintig forensisch therapeutisch medewerkers. "Deze mensen zijn zo belangrijk in de uitvoering van mijn beleid. Ze kennen de patiënten goed en kunnen me dus waardevolle informatie geven. Samen met het afdelingshoofd – wij vormen een duaal koppel – coach ik dit team en stuur ik ze op inhoudelijk vlak aan. Dat maakt mijn baan extra afwisselend."