Een andere wereld
22 jaar oud was Arthur, toen hij solliciteerde bij DJI. “Ik had een administratieve functie bij de gemeente Maastricht en verlangde ernaar om met mensen te werken”, vertelt hij. “Mijn vrienden wezen me op de vacature van penitentiair inrichtingswerker bij DJI. Wow, zou het net zo zijn als in Amerikaanse films?, vroeg ik me af. Ik werd in eerste instantie afgewezen omdat ik jong was en geen ervaring had met de doelgroep. Ik moest nog wat levenservaring opdoen. Maar ik wist zeker dat het werk echt wat voor mij was, dus ging ik nogmaals op gesprek in Den Haag. Dit gesprek zal me altijd bijblijven, omdat het mijn leven veranderde. De conclusie was dat de functie van complexbeveiliger beter bij me paste. Een functie die toen alleen in Amsterdam, Veenhuizen en Den Haag bestond. Ik ging aan de slag in Amsterdam, de multiculturele grote stad. Best even wennen hoor. Ik weet nog dat ik in 1985 de metro instapte en verwonderd rondkeek. En ik moest ineens mijn fiets op slot zetten. Echt een nieuwe ervaring!”
Oost west, thuis best
“In de Bijlmerbajes zorgde ik voor veiligheid”, vervolgt Arthur. “Extra speciaal was de patrouilletaak in de gang van wel 250 meter lang. Op en neer, keer op keer! Ik had het erg naar mijn zin en leerde veel, maar bleef in de weekenden naar mijn familie en vrienden in Limburg gaan. Toen de Bijlmerbajes sloot en ik mocht kiezen op welke plek ik aan de slag ging, koos ik dus voor de penitentiaire inrichting in Maastricht. Hier werd ik penitentiair inrichtingswerker, een functie waarin ik direct met gedetineerden werkte. Na een tijdje sloot de inrichting en werd ik aangesteld als complexbeveiliger in Sittard. Een mooie functie die ik af en toe combineer met een shift als penitentiair inrichtingswerker. Die ruimte krijg ik hier.”
Veel variatie
Wat Arthur zo leuk vindt aan zijn baan? “De afwisseling! Mijn werk is nooit eentonig”, deelt hij enthousiast. “Ik doe veel meer dan knoppen bedienen om deuren te openen en sluiten. Veiligheid staat voorop bij alles wat ik doe. Ik bedien het alarm en portoverkeer en patrouilleer buiten de gebouwen. Verder screen ik gedetineerden bij binnenkomst, regel ik transporten en beantwoord ik telefonische vragen, bijvoorbeeld over bezoektijden. Ook ontvang ik bezoekers en leveranciers en maak ik ze wegwijs. Daarbij kom ik zowel op de meldkamer als in de cellen en op de vleugel. En dat is nog niet alles. Ik ben ploegleider van de bedrijfshulpverleners en commandant van het interne bijstandsteam, dat optreedt bij calamiteiten. Eigenlijk kan ik mijn functie hier zelf deels mee vormgeven. Als ik aangeef wat ik wil, denkt mijn leidinggevende met me mee.”
Meegaan met de tijd
Naast de afwisseling spreekt ook de collegialiteit Arthur aan. Hij vertelt: “Als het hard waait, buigen bomen mee om niet te ontwortelen. En dat is precies wat ik doe. Als een van de senioren in mijn team help ik anderen om hun draai te vinden in het vak. Daar haal ik veel energie uit. Vaak vragen ze me om raad, en ik word regelmatig uitgenodigd voor een biertje na het werk. Erg leuk dat dit contact zo goed verloopt. Communicatie speelt daarbij een belangrijke rol. Uitspreken, bespreken en afspreken: dat maakt ons als team sterk. We geven elkaar zowel complimenten als opbouwende kritiek. Samen vergaderen we over manieren om ons werk te optimaliseren. En er is ook tijd voor ontspanning, bijvoorbeeld tijdens het sporten: een activiteit die in ons rooster wordt opgenomen. Uiteindelijk werk je zo’n een derde van je leven, waardoor je je collega’s veel ziet. Extra belangrijk om elkaar te begrijpen en met elkaar mee te bewegen.”
Toen versus nu
Een kleine wereld in onze grote wereld: zo omschrijft Arthur het leven in de penitentiaire inrichting. Die kleine wereld is met de jaren veranderd. “We gaan respectvol met elkaar en de gedetineerden om. Als ik duidelijk ben en rustig vertel waar het op staat, reageren mensen vaak op dezelfde manier. De straffen zijn al door de rechter uitgedeeld, wij zijn er juist om het verloop ervan te begeleiden. Integer en humaan met elkaar omgaan staan daarbij voorop. Nóg meer dan vroeger. Met de jaren heb ik zowel DJI als mezelf en mijn collega’s zien ontwikkelen. Nog drie jaar en dan zit mijn loopbaan erop. En die was echt geweldig.”